Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. "Bestiarum vero nullum iudicium puto." Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. Duo Reges: constructio interrete.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Nihil sane. Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quae cum dixisset, finem ille.

Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. "Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo." Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Modo enim fuit Carneadis, quem videre videor-est, enim nota imago -, a sedeque ipsa tanta ingenii, magnitudine orbata desiderari illam vocem puto. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Nos commodius agimus. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit? Easdemne res? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? De hominibus dici non necesse est. Si longus, levis dictata sunt. Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet honestate, nec officia nec virtutes in ea ratione nec amicitiae constare possunt. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

@Regalia